Daha 19 yaşındaydı. Eğer yaşasaydı, iktisat bölümünde 2. sınıfa geçmiş olacaktı. Ancak her sene kenevir tarlalarının korunması için Kayacık köyüne yapılan karakolun, yani Lice halkı için işkence, tecavüz, zulüm anlamına gelen karakolun yapımına karşı çıkmak için döküldü yollara binlerce insan gibi. İşte tam o zaman düştü yere bedeni. Ağzındaki meramından başka hiçbir şey yoktu.
Medeni Yıldırım kurşunlanıp aramızdan bedence ayrılalı 1 sene oldu bugün. Söyleyemediği o meramını 1 sene önce Taksim-Gezi isyanını gerçekleştiren halkımız bağırdı ülkenin dört bir yanında. Artık karakol yapılmamalıydı, halkların arasındaki duvarlar yıkılmalıydı, Türk ve Kürt kardeş olmalıydı. Nasıl ki polis Taksim-Gezi şehitlerinin canını alırken öfkeleniyorsak, karakol istemeyen genç için de öfkelenmeliydik. Kabul etmemeliydik gençlerimizin yasal mermilerle, yasal gaz kapsülleriyle yitip gitmelerine.
İşte bu duyguların yaşandığı o günlerin üzerinden geçen bir yılda, Medeni’nin katilleri hala bulunamadı. Annesi Fahriye Yıldırım “1 yıldır başbakana, savcıya gidiyorum sonuç yok. Katiller cezalandırılana kadar gideceğim” diyor, ancak davası yavaşlatılıp, uzatılıyor. “Diyarbakır’daki yetkili savcılık adına soruşturmayı yürüten Lice Cumhuriyet Savcılığı dosyaya gizlilik kararı koydu. Olay Yeri İnceleme Müdürlüğü hazırladığı tutanakta, uzun namlulu silahlara ait 317 adet kovan bulunduğunu belirtmişti. Savcılık da olaylarda 21 silahın kullanıldığını tespit ederken, İçişleri Bakanlığı “hedef gözetilerek ateş açıldı” tespiti yaparak 2 komutana soruşturma izni vermişti. Ancak soruşturmada halen bir aşama kaydedilemedi. (Sol Haber Portalı)”
Medeni Yıldırım’ı bir kez daha saygı ve hüzünle anıyoruz. Katillerinin halka hesap vermesi için mücadelemize devam edeceğiz.