Ustaların omuzlarımıza yüklediği önemli bir siyasi görev var: Büyük Derleniş! Bu genel olarak bizim, yani sol siyasetin konusu. Ancak “sol”u derlemeye çalışırken, üstünden atlayamayacağımız dinamik, bir gerçeklik olarak duruyor karşımızda: Gençlik. Solu derleme çabamızda bir öncelik-sonralık sıralaması yapamayız gençlikle. Yani solu derlemeyi, gençliği derlemekten ayıramayız. İkisi birbirine içseldir çünkü. Sadece taktik meselelerde bir takım değişiklikler olabilir. Çünkü gençlik başkadır; dili, kültürü, sanat anlayışı başkadır. Ve her kuşakla birlikte yenilenmeye, değişmeye de devam eder.
Gençlik dinamiktir dedik. Bu dinamizmi ve gençliğin verimliliğini doğru bir yöne kanalize edebilmenin tek doğru adresidir sosyalizm. Çünkü ancak bu yolda kazanılabilir bir duruş, ahlak ve hatta yaşama anlamı. Elbette doğru adreslerde…
Tam da bu noktada ortaya diyalektik bir mesele çıkar. Kapitalizm dediğimiz, insanı hayvan yerine koyan aşağılık bir sistem ve tüm eşitsizliklerin temeliyse eğer (ki öyledir), bunun bir de karşıtı olması gerekir. İşte burada, kimilerine hayal, kimilerine rüya gelen “sosyalizm” gerçekliği ortaya çıkar. Şimdi bunun gençlikle alakasına geliyoruz.
Gençlik dinamiktir dedik. Bu dinamizmi ve gençliğin verimliliğini doğru bir yöne kanalize edebilmenin tek doğru adresidir sosyalizm. Çünkü ancak bu yolda kazanılabilir bir duruş, ahlak ve hatta yaşama anlamı. Elbette doğru adreslerde…
Şunu bir kere geçelim: az da olsa siyasi bilinci olan hiçbir genç sağcı siyasete kaymaz. Çünkü gençliğin, emekçilerin, herkesin idealine uygun, hayallerini gerçek yapacak tek alternatiftir sosyalizm. Birlik dedik, belli ilkeler altında; Antiemperyalizm, Antifeodalizm ve Antişovenizm. Bu bizim büyük birliğimizin de temel ilkeleri aynı zamanda.
Gençliği başka politikalara sürmek, sürüklemek yazık etmek olur. Hem siyasetimiz için, hem de o gençlerin hayatları için. Çünkü hayatlarını içi boş bir hülyanın peşinde geçiren insanlarımız, belli bir yaştan sonra, gerçeği görseler de artık mücadele azimleri kalmıyor.
Emperyalizme karşı olmak zorundadır gençlik. Çünkü ülkemizi de, bizi de, bugün bu durumlara düşüren emperyalizm ve onların yerli ortaklarıdır. Bugün, yurdun dört bir yanında bombalar patlıyorsa sebebi emperyalizmdir.
Gençlik temelinde her zaman yüzünü aydınlığa, ileriye dönmüştür. Son zamanlarda somutça da gördüğümüz gibi, sırtını da karanlığa çevirmiştir. Gençlik feodalizme, ortaçağcı gericiliğe “evet” demez.
Gençliği en çok vurmaya çalıştıkları nokta ise milliyetçi duygularla kandırmadır. Bunu sağ elbette ki kullanıyor ve kullanacaktır da ancak bunun bir de soldaki CIA patentli Sevrci Sahte Sol versiyonları vardır. Burada da antişovenizm ilkesinin zorunluluğu ortaya çıkar. Dediğimiz gibi, gençliği, siyasi temelden uzak, altı boş hareketlere çekmek kolaydır. Bu gençliğin aptal olduğundan değil, içindeki dinamizmi akıtacak kanal aralığından ve bir takım gündelik çıkar ilişkilerinin faşist gruplar tarafından sağlayabiliyor olmasından kaynaklanır. Örneğin, kavgalarda, arkasında eli bıçaklı bir serseri takımının olduğunu bilmek gibi… Bu ülkücü-mafyatik örgütlerin temel yapısı ve buna eğilim gösteren gençlerin temel zaaflarıdır.
Antişovenizm ilkesi ise, gençliği bambaşka bir yapıyla, gerçek solla tanıştıracak ve gerçekten yurdunu, halkını sevmenin, ne demek olduğunu gençliğe gösterecektir.
İşte bu ilkeler ışığı altında gençliği birleştirmek gibi bir zorunluluğumuz, sorumluluğumuz var gençliği ve sol siyaseti. Gerçek proletarya partisini var edebilmek ve Demokratik Halk İktidarı hedefimiz için;
Anarşi yok, büyük derleniş!
Mersin Direniyor’dan Bekir